Op weg naar Tasmanië...
Blijf op de hoogte en volg Reinier
20 Oktober 2014 | Australië, Hobart
Tasmanië, bijna….. 17 Oktober 2014: 12 uur achter de rug en nog (maar) 26 uur te gaan naar Hobart. Dat valt mee ;-) . Een harde tropische regen valt neer op het vliegveld van Kuala Lumpur, en ik kijk wazig naar de bliksemschichten. Ik stel mijzelf de vraag: Waarom kies ik ervoor om 38 uur lang in een krappe vliegtuigstoel te zitten, om aan de andere kant van de wereld uit te stappen in prachtig Tasmanië, …om dan vervolgens 2 weken lange dagen te maken in een te kleine zweterige vergaderzaal zonder ramen?
-Als ik het zo bekijk verklaar ik mijzelf enigszins voor gek. Maar ik heb een goede reden, en dat is Antarctica, of in ieder geval het mariene ecosysteem van Antarctica. Want daar in dat zweterig vergaderzaaltje worden belangrijke beslissingen over het beheer en de bescherming van de kwetsbare gebieden en soorten van Antarctica gemaakt. CCAMLR “Convention for the Conservation of Antarctic Marine Living Resources” is de organisatie die over dit beheer gaat. Jaarlijks komen de vertegenwoordigers van zo’n 24 landen hier in Hobart bij elkaar in het om beslissingen te maken over het beheer van de kwetsbare ecosystemen van Antarctica.
Beslissingen binnen CCAMLR, -net zoals in zoveel internationale beheersorganisaties worden genomen door de lidstaten en dan wel alleen als iedereen het eens is, volgens consensus dus. Als er dus maar een land is die tegen is, kan die ervoor zorgen dat de discussie weer tot de volgende vergadering uitgesteld word. En zo gaat dat ook nu. In 2009 heeft CCAMLR zich uitgesproken voor een netwerk van beschermde gebieden, maar de gesprekken over de hoe wat en waar van deze beschermde gebieden zijn nu al 3 keer niet verder gekomen.
Maar we blijven hopen, want er is tot nu toe in ieder geval een dialoog tussen landen over het hoe wat en waar, en dat betekent dat er nog de mogelijkheid is dat er een beslissing komt in de komende 2 weken.
Vandaag, Maandag de 20ste zit ik eindelijk in die zweterige vergaderzaal. Een symbolische opening door de gouverneur van Tasmanië, enkele huishoud mededelingen, en we zijn van start. Positief punt: Ik zie gelukkig wel ramen, maar ik merk ook op dat ze niet erg groot zijn, en ze laten weinig daglicht binnen. Op een podiumpje aan de voorkant van de zaal zitten de voorzitter, notulist, en wie er ook op dat moment presenteert achter een lange tafel. Om een krappe U-vorm in het midden zitten de hoofden van de delegaties van de 24 landen in alfabetische volgorde. De 2de U daaromheen zitten de hulptroepen van de delegaties. Daarna in de buitenste ring, ronde tafels met witte tafelkleden (een beetje een restaurant van het type grote pretenties maar toch stiekem saus uit een pakje) zitten de waarnemers. Ik doe mee als lid van de waarnemers delegatie van ASOC, de “Antarctic en Southern Oceans Coalition”. Dit is de enige natuurbeschermings organisatie toegelaten tot deze vergadering, en bestaat uit een coalitie van o.a. WWF, Greenpeace, IFAW, en nog vele anderen.
Vandaag staat het beheer van Euphasia superba op agenda… oftewel Krill, het kleine (max 6 cm, 0.2 gram) garnaal-achtig beestje dat aan de basis van zo ongeveer het hele voedselweb van Antarctica staat. Ze zwemmen dicht op elkaar, met zo’n 10,000-30,000 individuen per kubieke meter in reusachtige scholen die wel miljoenen tonnen kunnen wegen. Deze scholen zijn voer voor onder ander walvissen, pinguïns en robben. Maar ze worden ook bevist en vervolgens tot Krill olie geperst (-volgens de vele aanbieders van dit product schijnt het –e-r-g- gezond te zijn, ik vraag me ook af hoe ik het tot deze leeftijd heb behaald zonder Krill olie. Het zal wel een wonder zijn.). Het grootste gedeelte word echter tot vis en veevoer verwerkt. Tot nu toe is het beheer van deze beestjes adequaat, en word er maar een klein percentage van de totale hoeveelheid bevist. Maar dat moet natuurlijk wel zo blijven , en daar gaat het vandaag en morgen over. Belangrijk is dat de goede voorstellen voor een verhoging van het percentages van waarnemers op die krill-boten worden aangenomen, maar zeker ook net zo belangrijk is het aannemen van maatregelen om de illegale visserij terug te dringen.
Hoe belangrijk ook, vandaag is het knikkebollen, want er wordt op monotone stem voorgelezen uit rapporten, en het vuurwerk dat er af en toe komt is verscholen in diplomatieke taal. Misschien is de analogie met “lift muziek” beter. Hoe interessant het oorspronkelijke nummer eigenlijk was, de hoge en lage tonen zijn er niet, en de zangstem word nu dunnetjes overgedaan door een zijige gepolijste fluitklank.
Samengeperst als Krill, zit ik naast Veronica van Argentinië. -Bevlogen Antarctica onderzoeker en natuurbeschermer van onze partnerorganisatie FVSA (Fundacion Vida Silvestre Argentina), zeg maar de WNF van Argentinië. Zij is hier al vele malen eerder geweest, en helpt mij af en toe een beetje op weg met aanwijzingen en context. Gisteren zijn we allebei in slaap gevallen over een pizza: we hebben precies de tegenovergestelde jetlag, maar wel allebei een reis van 38 uur achter de rug, en we vechten in ieder geval synchroon tegen de vermoeidheid.
De komende dagen worden spannend, zeker als de beschermde gebieden in de Ross zee en Oostelijk Antarctica voor de zoveelste keer op de agenda staan! Komen we eindelijk verder met de discussie? Kunnen de landen hier het eens worden over de voorstellen? Ik ben benieuwd.
-Als ik het zo bekijk verklaar ik mijzelf enigszins voor gek. Maar ik heb een goede reden, en dat is Antarctica, of in ieder geval het mariene ecosysteem van Antarctica. Want daar in dat zweterig vergaderzaaltje worden belangrijke beslissingen over het beheer en de bescherming van de kwetsbare gebieden en soorten van Antarctica gemaakt. CCAMLR “Convention for the Conservation of Antarctic Marine Living Resources” is de organisatie die over dit beheer gaat. Jaarlijks komen de vertegenwoordigers van zo’n 24 landen hier in Hobart bij elkaar in het om beslissingen te maken over het beheer van de kwetsbare ecosystemen van Antarctica.
Beslissingen binnen CCAMLR, -net zoals in zoveel internationale beheersorganisaties worden genomen door de lidstaten en dan wel alleen als iedereen het eens is, volgens consensus dus. Als er dus maar een land is die tegen is, kan die ervoor zorgen dat de discussie weer tot de volgende vergadering uitgesteld word. En zo gaat dat ook nu. In 2009 heeft CCAMLR zich uitgesproken voor een netwerk van beschermde gebieden, maar de gesprekken over de hoe wat en waar van deze beschermde gebieden zijn nu al 3 keer niet verder gekomen.
Maar we blijven hopen, want er is tot nu toe in ieder geval een dialoog tussen landen over het hoe wat en waar, en dat betekent dat er nog de mogelijkheid is dat er een beslissing komt in de komende 2 weken.
Vandaag, Maandag de 20ste zit ik eindelijk in die zweterige vergaderzaal. Een symbolische opening door de gouverneur van Tasmanië, enkele huishoud mededelingen, en we zijn van start. Positief punt: Ik zie gelukkig wel ramen, maar ik merk ook op dat ze niet erg groot zijn, en ze laten weinig daglicht binnen. Op een podiumpje aan de voorkant van de zaal zitten de voorzitter, notulist, en wie er ook op dat moment presenteert achter een lange tafel. Om een krappe U-vorm in het midden zitten de hoofden van de delegaties van de 24 landen in alfabetische volgorde. De 2de U daaromheen zitten de hulptroepen van de delegaties. Daarna in de buitenste ring, ronde tafels met witte tafelkleden (een beetje een restaurant van het type grote pretenties maar toch stiekem saus uit een pakje) zitten de waarnemers. Ik doe mee als lid van de waarnemers delegatie van ASOC, de “Antarctic en Southern Oceans Coalition”. Dit is de enige natuurbeschermings organisatie toegelaten tot deze vergadering, en bestaat uit een coalitie van o.a. WWF, Greenpeace, IFAW, en nog vele anderen.
Vandaag staat het beheer van Euphasia superba op agenda… oftewel Krill, het kleine (max 6 cm, 0.2 gram) garnaal-achtig beestje dat aan de basis van zo ongeveer het hele voedselweb van Antarctica staat. Ze zwemmen dicht op elkaar, met zo’n 10,000-30,000 individuen per kubieke meter in reusachtige scholen die wel miljoenen tonnen kunnen wegen. Deze scholen zijn voer voor onder ander walvissen, pinguïns en robben. Maar ze worden ook bevist en vervolgens tot Krill olie geperst (-volgens de vele aanbieders van dit product schijnt het –e-r-g- gezond te zijn, ik vraag me ook af hoe ik het tot deze leeftijd heb behaald zonder Krill olie. Het zal wel een wonder zijn.). Het grootste gedeelte word echter tot vis en veevoer verwerkt. Tot nu toe is het beheer van deze beestjes adequaat, en word er maar een klein percentage van de totale hoeveelheid bevist. Maar dat moet natuurlijk wel zo blijven , en daar gaat het vandaag en morgen over. Belangrijk is dat de goede voorstellen voor een verhoging van het percentages van waarnemers op die krill-boten worden aangenomen, maar zeker ook net zo belangrijk is het aannemen van maatregelen om de illegale visserij terug te dringen.
Hoe belangrijk ook, vandaag is het knikkebollen, want er wordt op monotone stem voorgelezen uit rapporten, en het vuurwerk dat er af en toe komt is verscholen in diplomatieke taal. Misschien is de analogie met “lift muziek” beter. Hoe interessant het oorspronkelijke nummer eigenlijk was, de hoge en lage tonen zijn er niet, en de zangstem word nu dunnetjes overgedaan door een zijige gepolijste fluitklank.
Samengeperst als Krill, zit ik naast Veronica van Argentinië. -Bevlogen Antarctica onderzoeker en natuurbeschermer van onze partnerorganisatie FVSA (Fundacion Vida Silvestre Argentina), zeg maar de WNF van Argentinië. Zij is hier al vele malen eerder geweest, en helpt mij af en toe een beetje op weg met aanwijzingen en context. Gisteren zijn we allebei in slaap gevallen over een pizza: we hebben precies de tegenovergestelde jetlag, maar wel allebei een reis van 38 uur achter de rug, en we vechten in ieder geval synchroon tegen de vermoeidheid.
De komende dagen worden spannend, zeker als de beschermde gebieden in de Ross zee en Oostelijk Antarctica voor de zoveelste keer op de agenda staan! Komen we eindelijk verder met de discussie? Kunnen de landen hier het eens worden over de voorstellen? Ik ben benieuwd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
